kie dzieło Eichhoffa „O literaturze 'narodów północnych,“ obfitujące w zbiory najpiękniejszych poezji skandynawskich. Ażeby całą doniosłość wartości tej pracy wyrozumieć, zauważyć trzeba, że dzieło Eichhoffa jedynem jest, jakie literatura europejska w tym przedmiocie posiada. Z uczonych europejskich pierwszy dopiero Eichhoff wyczerpujące napisał dzieło o literaturze Słowian i Skandynawów, dzieło odznaczające się ścisłością w badaniu, głęboką znajomością ducha obu tych grup językowych.
Rzecz dziwna. Tyle historycznych wspomnień, tyle sympatii, tyle wreszcie podobieństwa w położeniu i charakterze narodowym łączy nas z Węgrami, że już to samo powinno było wystarczającym być powodem do zapoznania się z nimi na polu naukowem. Obok tego, inny jeszcze nasuwa się powód nader ważny, a mianowicie: wyjaśnienie genezy przeobrażenia się turańskich Węgrów w naród, duchem swym najzupełniej europejski.
Mimo obu tych dostatecznych wcale do badań naukowych powodów, nie miała literatura nasza do roku 1863 żadnego specjalnego dzieła o Węgrzech. Dopiero w roku wymienionym wydała pani Duchińska tłomaczenie swoje historii węgierskiéj Boldényi’ego. Tłomaczenie to autorki
Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/65
Ta strona została przepisana.
