Strona:O godności i obowiązkach kapłańskich.djvu/009

Ta strona została uwierzytelniona.
CZĘŚĆ PIERWSZA.

ROZDZIAŁ I.
O godności kapłańskiej.

1. Św. Ignacy męczennik[1] w liście swym mówi: kapłaństwo jest najwyższą godnością z pomiędzy wszystkich godności stworzonych.
Święty Efrem nazywa kapłaństwo godnością nieskończoną[2].
Kapłaństwo, według św. Chryzostoma, chociaż wykonywane na ziemi, winno być liczone w poczet rzeczy niebieskich[3].

Wedle Kassiana, kapłan wyższy jest od wszystkich władców ziemskich, od wszystkich wysokości niebieskich, niższym zaś jest tylko od samego Boga[4].

  1. Epist. ad Smyr.: Omnium apex est Sacerdotium.
  2. Miraculum stupendum, magna, immensa, infinita Sacerdotii dignitas (de Sacerd.).
  3. Sacerdotium in terris peragitur, sed in rerum coelestium ordinem referendum est. (Lib. 3 de Sac. cap. 3).
  4. O Sacerdos Dei, si altitudinem Coeli contempleris, altior es; si dominorum sublimitatem, sublimior es; solo Deo et Creatore tuo inferior es. (In Catol. Glor.).