Innocenty III mówi: kapłan postawiony jest między Bogiem a człowiekiem, mniejszy jest od Boga ale większy od człowieka[1].
Święty Dyonizy nazywa kapłana mężem Bożym[2]; a stąd kapłaństwo uważa za godność Boską[3].
Wreszcie św. Efrem naucza nas, że dar godności kapłańskiej przechodzi wszelkie pojęcie[4].
Sam Pan nasz Jezus Chrystus zobowiązał wszystkich do uważania kapłanów jako Samego Siebie: Kto was słucha, mnie słucha; a kto wami gardzi, mną gardzi[5]. Dla tego św. Chryzostom mówi: Kto szanuje kapłana, szanuje Chrystusa; a kto krzywdzi kapłana, krzywdzi Samego Chrystusa[6].
Świętobliwa Marya Ognacense, dla wysokiej godności kapłanów, całowała ziemię, na której spoczywały ich stopy.
2. Godność kapłańska mierzy się ważnością obowiązków, jakie mają do spełnienia.
Wybrani od Pana Boga na przedstawicieli Jego na ziemi, wszystkie sprawy Boże oddane zostały w ich ręce[7].
Święty Ambroży nazywa kapłaństwo Boskim urzędem[8].
Kapłan jest urzędnikiem Pana Boga, jest przedstawicielem i wysłannikiem całego Kościoła do oddawania czci Panu i otrzymywania Jego
- ↑ Ser. 2. in Consecr. Pont.
- ↑ Qui Sacerdotem dixit, prorsus divinum insinuavit virum (de coel. Hier. c. 3).
- ↑ Angelica, imo divina est dignitas. (Ibid.).
- ↑ Excedit omnem cogitationem donum dignitatis Sacerdotalis.
- ↑ Łuk. X. 16.
- ↑ Hom. 17 in Mat.
- ↑ Genus divinis ministeriis mancipatum. (S. Cyr. Alex. lib. 13 de Ador.).
- ↑ Deifica professio. (De dign. Sac. c. 3).
