Do stworzenia świata dostatecznem było P. Bogu wyrzec słowo i świat został stworzonym. Albowiem on rzekł i uczynione są;[1] dostatecznem jest również dla kapłana wyrzeczenie tych słów: Hoc est Corpus meum, aby chleb przestał być chlebem a stał się Ciałem Jezusa Chrystusa[2].
Jako słowo Boże stworzyło niebo i ziemię, tak słowa kapłańskie, mówi św. Hieronim, stwarzają Jezusa Chrystusa[3].
Godność kapłana jest tak wielka, iż ma prawo do błogosławieństwa Jezusa Chrystusa na ołtarzu, jako ofiarę przedstawioną Ojcu Niebieskiemu. O. Mansi naucza[4], że w ofierze mszy świętej, P. Jezus uważany jest jako ofiarnik i jako ofiara. Jako ofiarnik główny błogosławi kapłana, lecz jako ofiara od kapłana jest błogosławionym.
14. Wysoka godność kapłana mierzy się jeszcze wzniosłością urzędu jaki zajmuje.
Kapłaństwo nazwane jest siedzibą świętych[5].
Kapłani zowią się wikaryuszami Jezusa Chrystusa, ponieważ zastępują jego miejsce na ziemi[6]. Toż samo zdanie znajduje się w ustach św. Ka-
- ↑ Ps. XXXII, 9,
- ↑ Potestas Sacerdotis est sicut potestas divinarum personarum, quia in panis transubstantiatione tanta requiritur virtus, quanta in mundi creatione. (S. Bern. Sen.). O venerabilis sanctitudo manuum! O felix exercitium! Qui creavit me (si fas est dicere) dedit mihi creare se; et qui creavit me sine me, ipse creavit se mediante me. (S. Aug. in ps. 37).
- ↑ Ad nutum Domini de nihilo substeterunt excelsa coelorum, vasta terrarum; ita parem potentiam Sacramenti verbis praebet virtus. (Sermo de Corp. Chr.).
- ↑ Tract. 22, disc. 12, n. 5.
- ↑ Locus Sanctorum. (Syn Carnot. an. 1550).
- ↑ Vos estis Vicarii Christi, quia vicem ejus geritis. (S. Aug. Senn. 36, ad Fratr.).
