Toż samo mówi św. Piotr Chryzolog: kapłaństwo wielką jest godnością, lecz również wielkim jest ciężarem[1].
A św. Hieronim: nie godności zbawią kapłana, lecz jego uczynki[2].
2. Każdy chrześcijanin winien być doskonałym i świętym, każdy bowiem obiecuje służyć Bogu świętemu[3].
Dla tego to sam P. Jezus powiedział nam: Bądźcież wy tedy doskonali, jako y ociec wasz doskonały jest[4].
Lecz świętość kapłańska winna być wyższą od świętości ludzi światowych. Św. Ambroży jest zdania, że w kapłanie nic nie powinno być pospolitego[5]; a gdzieindziej dodaje: o ile łaska dana kapłanowi przewyższa łaskę daną innym ludziom, o tyle też on sam przodować ma im w świętości[6].
Św. Izydor z Peluzy utrzymuje, że świętość kapłana tak się winna różnić od świętości człowieka świeckiego nawet uczciwego, o ile niebo różni się od ziemi[7].
Według św. Tomasza, każdy winien spełniać
- ↑ Sacerdotes honorati, dicam autem onerati.
- ↑ Non dignitas, sed opus dignitatis salvare convenit.
- ↑ Hoc enim est Christianum esse, nimirum terreni hominis imagine deposita, coelestem formam induere. (S. Leo, Serm. 24, de Pass.).
- ↑ Mat. V, 48.
- ↑ Nihil in Sacerdote commune cum multitudine. (Ep. 6, ad Iren.).
- ↑ Vita Sacerdotis praeponderare debet, praeponderat gratia. (Lib. 3, Ep. 25).
- ↑ Tantum inter Sacerdotem et quemlibet probum interesse debet, quantum inter coelum et terram discriminis est. (S. Isid. lib. 2, Epist. 205). Professio Clericorum, vita coelestis (Cassiod.).
