Aniołowie, aby byli światłem i przykładem dla innych ludzi[1].
Wyraz »Kleryk« według określenia danego przez św. Hieronima, znaczy: który ma Boga w udziale.
Niechże kleryk, niechże kapłan dowie się znaczenia nazwy, którą nosi. niech żyje wedle tego; jeżeli Bóg jest jego udziałem, niechże żyje tylko dla Boga: tak naucza św. Augustyn i św. Ambroży[2].
7. Kapłan jest sługą Bożym ustanowionym głównie dla dwóch najszlachetniejszych i najszczytniejszych czynności, dla oddawania czci Panu przez ofiarę i dla uświęcania dusz przez Sakramenta: Albowiem każdy Nawyższy Kapłan z ludzi wzięty, dla ludzi bywa postanowion w tym co do Boga należy[3].
Kapłan wybrany jest przez Pana i umieszczony wśród świata nie po to, aby zbierał pieniądze, zyskiwał szacunek, czas przyjemnie przepędzał, pracował dla dobra swej rodziny, lecz jedynie aby czuwał nad sprawami dotyczącemi chwały P. Boga[4].
W Piśmie św. kapłan nazywany jest Mężem Bożym[5]. Mąż, który nie należy ani do świata,
- ↑ Sacerdos debet vitam habere immaculatam, ut omnes in illum veluti in aliquod exemplar excellens intueantur. Ideirco enim nos elegit, ut simus quasi luminaria, et magistri ceterorum ac veluti Angeli versemur in terris. (S. Chr. Hom. 10, in Tim 3).
- ↑ Clericus interpretetur primo vocabulum suum, et nitatur esse quod dicitur. (S. Aug. in Ps. 66).
Cui Deus portio est, nihil debet curare nisi Deum. (S. Ambr. I. 2, de Fuga cec c. 2). - ↑ Żyd, V, I.
- ↑ Omnis Pontifex constituitur in iis, quae sunt ad Deum, non propter gloriam, non propter divitias. (S. Thom.).
- ↑ I. Tim. VI, II.
