nych utworów ludzkich, ale raczej jedną gałęzią na drzewie działalności, bynajmniej nie najważniejszą, jednym powiatem w królestwie doskonałości. W ogólnych zarysach piękno polega na kombinowaniu własności i rzeczy przyjemnych dla człowieka, według planu doskonałości.
W podobny sposób możnaby powiedzieć, że: ideał prawdy jest to doskonałość, składająca się z określeń zgodnych z rzeczywistością, zaś ideał dobra jest to doskonałość, składająca się z cech, użytecznych dla materjalnego i duchowego rozwoju ludzi i społeczeństw.
Naodwrót — brzydota jest to doskonałość, złożona z cech nieprzyjemnych i wstrętnych, a zło jest to doskonałość, złożona z cech, rzeczy, zjawisk szkodliwych dla jednostek i gromad.
Niezmiernie ważnym jest następujące prawo, że: «w walce o byt zwyciężają najdoskonalsi».
Z dwojga walczących zwierząt tryumfuje to, które ma większą siłę, szybkość, zręczność ruchów i ostrzejsze
Strona:O ideale doskonalosci.djvu/060
Ta strona została uwierzytelniona.
