wynalezionych przez P. Hanke, i drukiem w roku zeszłym pod nazwiskiem Rękopismu Królodworskiego[1] ogłoszonych, wspomniany iest Lumir, który słowy i pieniem zachwycał Wyszegrod i wszystkie włości. Nie znamy ieszcze śpiewów tych obu znakomitych Bardów; czas odkryć one może.
W dochowanych szczątkach starożytnéy Słowiańskiéy Poezyi znayduiemy nader piękne myśli, żywe obrazy, i nadzwyczayną moc ięzyka. W Muzeum Pragskiém znayduią się fragmenta śpiewów ieszcze za czasu Libussy składanych, z których ieden przysłany w kopii przez Pana Jungmana szanownemu członkowi Towarzystwa, Skorochodowi Maiewskiemu, iest następuiącéy treści.
„Dway bracia Klenowicze, Chrudos i Stagław, szczepy starego rodu Popiela, wadzą się między sobą o posiadanie włości. Królowa Libussa, dla rozsądzenia tego sporu, składa Seym, na którym zasiada razem z trzema stanami, to iest: Lechami, Kmetami i Wladykami. Dwie dziewice nauczone wieszczby zaymuią swe mieysca. Jedna trzyma deski Prawdodatne, druga miecz krzywdy karaiący; naprzeciw nich ogień prawd zwieſtny i święto-sudna woda. — Królowa przemawia z tronu do Stanów, ażeby wedle zakonu wiekożyznych bogów zwadę między bracią
- ↑
Spory wokół autentyczności rękopisu rozpoczęły się pod koniec XIX wieku. Obecnie uważa się, że Rękopis królowodworski jest fałszerstwem z początku XIX wieku.
