— 314 —
5) O straconej kochance.
Trzy Gracye były; cztery — gdy ma Lesbia żyła;
Gdy zeszła, znowu dawna liczba się wróciła.
6) Na ślepego i kulawego.
Wisząc na ślepym, idzie chromy na dwie nodze,
Jeden wzajem drugiemu wygadza w tej drodze:
Ślepy nóg kulawemu pożycza, a chromy
Oczu za nogi temu, co jest niewidomy.
b) Epitafie (Nagrobki).
1) Ulisesowi.
Syn Laerta, Ulises spoczywa w tym grobie,
Chcesz więcej wiedzieć, czytaj Odyseję sobie.
2) Pryamowi.
Kto się pyta ciekawie o Pryama grobie,
Napis na Hektorowym niech przeczyta sobie:
Taż sama, co Hektora, ojca jest mogiła,
Obu bowiem ruina jedna przywaliła.
3) Hekubie.
Ja, com była królową, Dymantowa córa,
Ja Pryama małżonka, ja matka Hektora,
Tu Hekuba kamieńmi ległam przywalona,
Wprzód jednakże zajadłym językiem zemszczona.
Nie dufajcie w królestwa, w dziatki, w zacność rodu:
Czytajcie mój nagrobek — macie dość dowodu.
(J. E. Minasowicz).
XVII. Klaudyusz Klaudyan.
1) Porwanie Prozerpiny (poemat w 3 księgach).
Treść. Po podziale rządów nad światem między synami Saturna, Pluton, niezadowolony ze swej mrocznej dzielnicy, zamierza podnieść walkę przeciw Jowiszowi; ale zmiękczony prośbami Park, porzuca ten zamiar i śle do brata Merkurego z żądaniem, żeby mu ten dał przynajmniej towarzyszkę życiu. Jowisz przeznacza mu swą córkę Prozerpinę, która razem z swą matką Cererą mieszka na wyspie Sycylii. Właśnie pod ten czas Cerera udała się do Frygii dla odwiedzenia swej matki Cybeli, zaleciwszy córce, ażeby dla bezpieczeństwa nie opuszczała mieszkania. Korzystając z jej nieobecności, Jowisz zwierza swój zamiar Wenerze i poleca jej wyprowadzić Prozerpinę w pola.
