A wiécie wy, mili bracia, co to jest lirnik wiejski? To poeta ludu, co wyśpiewuje jego bóle i jego skromne wesele.
Ale kto to jest poeta, i co to jest poezya? spytacie znów, bracia kochani. Poeta, to dziécię Boże, co ma serce czyste, a duszę gorącą, co śpiéwa Bogu i ludziom jako skowronek na wiosnę. — A poezya? to moc śpiéwania, dana człekowi na pociechę dla siebie, i na osłodę braciom. —
Jeżeli poeta taki pieśni swoje pozostawi na piśmie, to pamięć jego przetrwa długie wieki.
Poetów kilku i wy także znacie, jako to: Dawida, króla Izraelitów, żyjącego na lat 1,000 przed Chrystusem, z którego pokolenia Jezus się narodził. Poeta Dawid napisał prześliczne, wspaniałe psalmy, które śpiewają w czasie nieszporów. Jego to ułożenia jest siedm psalmów pokutnych. Prawda, że idą prosto do serca, i największego grzésznika skruszyć mogą? — Matka Bozka wypowiedziała także wielką poezyą, przecudny hymn, zaczynający się od tych słów: „Wielbi duszo moja Pana: I rozradował się duch mój i t. d.“ Znacie także pieśń Kto się w opiekę; napisał ją Jan Kochanowski, wielki nasz poeta, żyjący lat temu 300.
