Strona:Ogród życia (Zbierzchowski).djvu/039

Ta strona została uwierzytelniona.

GŁOS WEWNĘTRZNY



Któż zbadał własnej istności
Nieodgadnione oblicze,
Podziemia podświadomości,
Tak kręte i tajemnicze?

Gdzie przez krużganków mrok zdradny,
Przepływający jak rzeka,
Jedyną nicią Ariadny
Jest głos wewnętrzny człowieka?
 
Kto z owym głosem jest w zgodzie,
Ten zmoże błądzenia trwogę
I zawsze w życia pochodzie
Odnajdzie właściwą drogę.

Lecz kto zatyka swe uszy
Na głosu tego wołania,
Ten z labiryntu swej duszy
Na światło się nie dostanie.

Tą mądrość szukania drogi
Każdemu w darze przyniesie:
Kasprowicz w „Księdze ubogich“
I Platon w swym „Sokratesie“.