Strona:Ogrody północne, I.djvu/67

która bezpośrednie pod korą na drzewie leży, do miazgi przypadła dla połączenia kanałów sokowych, lecz to chybić nie może, kiedy kora sama odpowiadać będzie korze.
 Sposób, samego kopulizowania wyłożony już jest wyżej, a do tego przedmiotu wykreślone figury 15, 16, 17, 18, na tablicy 2, zdają się objaśniać, jakie mają bydź cięcia: najużywańsze jest jak na fig. 15. Ten rodzaj cięcia robi się z łatwością, ale potrzeba bydź nawykłym, doświadczając go kilka razy na róźczkach wierzbowych lub innych dla wprawy.
 Przed kaźdém atoli zarżnięciem, należy dobrze zmierzyć grubość zraza i pieńka w tém miejscu, gdzie najwięcej sobie są podobne: do tego zamiaru można użyć cérkla, fig. 1 tab. 6, jakiego pospolicie używają tokarze do wymierzania okrągłości. W oznaczonych punktach, zrazu pieniek uciąć naprzód poziomie czyli równo, a potem wykonać cięcie ukośne, do czego powinien bydź użyty nóż dostatecznie gładki i ostry. Cięcie któreby odrazu nie udało się, można przystruganiem poprawić, a gdy oba do siebie przyłożone hermetycznie przypadną, obwiązać i plastrem obwiniać. Przy zacięciu zraza nie zaszkodzi w blizkości cięcia, zostawić na jego grzbiecie jakie dobre oczko tak blizko, iżby przy zawiązaniu do zawinięcia weszło, ale z pod niego wyglądało, a to dla tego, jeźliby przypadkiem wyższe oczka się zepsuły lub mrozem dotknięte zostały, wtenczas z zawinięcia. Oczko rozpuszczać może.
 W niedostatku zrazów równéj grubości z pień-