Strona:Ogrody północne, II.djvu/19

 Co dobroci ziemi wrzosowéj czyli roślinnéj dowodzi, jest, iż wszystkie niemal krzewy gruntowe i ranżeryjne najpomyślniéj rosną, a do zasiewu, odkładania i flancowania, nieodbicie potrzebna; gdyż w niéj najłatwiéj wschodzą i wkorzeniają się. Nie zawsze jednak można znaleźć tam ziemię wrzosową, gdzie wrzos pospolity, erica vulgaris, rośnie; ta roślina znajduje się, równie na ziemiach piasczystych, gliniastych, na pagórkach i w powszechności na ziemiach suchych: lecz nie równie jest wyższa i obficiéj rośnie na prawdziwéj ziemi wrzosowéj.
 Dwa są różne ziemi wrzosowéj gatunki: jeden, który się znajduje na miéjscach wyniosłych, w lasach okrytych wrzosami pospolitemi, drugi w miéjscach wilgotnych: pierwszy, nierównie lepszy dla większéj liczby roślin, jest pokładem do kilku cali głębokości na piasku cienkim, szarym, nie czerni palców, i jest koloru ciemno kasztanowatego, lub siwego z białym piaseczkiem, jak koło Wilna, drugi, który się znajduje w miéjscach wilgotnych i nizkich, podobny do torfu, czerniący palce, złożony z gniłych liści. Taka ziemia w czasie suchym rznie się na darna, otrzęsa się z wrzosów i grubszych ich korzeni, składa się na kupę, i tak leży najmniéj przez rok, póki nie przegnije; przed użyciem powinna bydź przez kratę przesiana. W niedostatku ziemi wrzosowéj, użyć można darna z dobrych łąk, które zawsze pierwęj na kupie zgnić powinny; wówczas będzie ziemia dobra roślinna, a zmieszawszy w trzech częściach z czwartą ziemi ogrodo-