Strona:Ogrody północne, II.djvu/51

kami, dolna słabo zielona, delikatno-włosista, z jednym wypukłym nerwem; kwiat jest cokolwiek wypukły, pełny, farby podobnej do purpurowego ciemnego aksamitu; zbliżając się do okwitnienia, wpada niekiedy w kolor fioletowy.
 9) Rosa atropurpurea, róża czarna pełna, lubo tak nazwana, nie jest przecież zupełnie czarną, kwiaty wpadają w kolor purpurowo-czarny. Szypułki kwiatowe chrapowate; pień mało kolczysty, ale szczecinowaty; liście jajowate, krótko kończaste; pojedyńczo ząbkowane. Liście kwiatowe są u spodu słabo-czerwone, ale z wierzchu ciemno-czerwone, z odcienieniem purpurowém. Im bardziéj się kwiat zbliża do przekwitnienia, tym ciemniejszym się staje, nakoniec wpada w czarność; kształt jego foremny, do wielkiego ranunkułu podobny, a w liście tak bogaty, jak centifolija, i może się nazwać prawdziwą ozdobą ogrodu.
 10 Rosa omnium calendorum rubra, róża czerwona miesięczna; kwiaty są pełne, wielkości centifolii, tylko, że w składzie nie zachylają się, na wierzchołkach gałęzi; rzadko kiedy te kwyiaty stoją pojedyńczo, ale zawsze gromadnie; kwitną w czerwcu, a jeżeli się odetnie gałązka u wierzchołka po okwitnieniu, tedy kwiatostan przedłuży się aż do późniéj jesieni. Tego gatunku najlepiéj użyć można w zimie do przyspieszenia czyli forsowania. Róża ta nazywa się miesięczną dla tego, że przez wiele miesięcy kwitnie, ale nie każdego miesiąca, jak niektórzy rozumieją.