Strona:Opętana przez djabła.djvu/21

 — Powiedz mi pan, panie Birker, czy pan chodzi kiedy do... kościoła?
 — Tak.
 — A jakich kazań najhardziej i najchętniej pan słucha?
 — Niestety, ku największemu memu żalowi nie mogę ich sobie przypomnieć. Przeważnie — o ile się nie mylę — tyczą się one nieboszczyków.
 — Nieboszczyków?
 — Tak. A także pogrzebów.
 — Czy pan wie, co o panu mówią?
 — Nie
 — Że pan jesteś bezbożnik!
 — To nieprawda. Pani mnie zupełnie oszołomiła. Mniemałem, że pani wymieni dzieciobójstwo, albo dwużeństwo...
 — Fe, panie Birker! jak lekkomyślnie się pan wyraża! Możnaby nawet pomyśleć, że pan jest, w danym wypadku szczerym...
 — Dzięki Bogu, że tak jest. Pani zatem sądzi, że ja nigdy nie myślę tego, co mówię?
 — Czy pan jest zawsze taki?
 — Niestety, jestem zawsze bardzo zepsuty. A czy wie pani z czego to pochodzi?
 — Z czego?
 — Jestem beznadziejnie zakochany. Czy życzy sobie pani posłuchać tej tak smutnej historji?
 — Panie Birker! Czy pan mówi... poważnie?
 — Najzupełniej poważnie... Było to właśnie rok temu. — (Proszę być ostrożną i ławką nie

21