Strona:Opętana przez djabła.djvu/29

 — Do Charkowa.
 — Że też chce się panu jechać do takiej dziury! Przecież tam niema teraz co robić!
 — No, jakby to panu powiedzieć, wszędzie można coś robić... Położę na obie łopatki ze dwa tuziny zapaśników w cyrku — ot, i będzie robota.
 — Co słyszę! Więc pan atleta?
 — Siłacz.
 — Nie może być! Co pan powiada? Czy pozwoli pan spróbować swoich mięśni?
 — Proszę bardzo.
 — Oho! To nie mięśnie, ale liny, powrozy... A czy to bardzo niebezpieczna rzecz taka walka? Mówią, że to niekiedy kończy się śmiercią?
 — Zdarza się
 — A kto teraz bierze udział w walkach?
 — O, wielu bierze udział. Ze znanych Emile de Bain, Cyganiewicz, Papa Costopulo, Iljaszenko.
 — A powiedz mi pan, gdzie teraz Voss?
 — Voss już dawno zaniechał zapasów.
 — To był atleta! Łapy to, powiadam panu, jak u niedźwiedzia... Nogi, jak słupy telegraficzne. Wszystkie kobiety, to powiadam panu... A nogi ma pan dobre?
 — Owszem. Ujdą.
 — Pozwoli pan spróbować? Oho! To stal nie mięśnie! A spróbuj pan moich mięśni na rękach Jak pan myśli, czy można je rozwinąć?
 Wielce towarzyski jegomość ścisnął rękę i podstawił ją pod nos championa świata...

29