kmieci, którzy płacili czynszu 1 grzywnę 8 groszy, owsa korcy 5. Prócz tego dawali kapłony, jaja i t. d. Na rzecz króla dawali owsa korcy 6, żyta 6, pieniędzy groszy 6. Po sołtystwa należał folwark, mający 5 zagrodników. Karczmarz płacił 1½ grzywny. Stawów zapuszczonych było 5[1].
W r. 1581 było kmieci 9, łanów czynszowych 2½, zagrodników z rolą 7, chałupników 8, komorników 3; karczma miała ¼ łanu[2].
Bierówka, jako własność opatów tynieckich, pozostawała do zniesienia przez rząd austryacki opactwa tynieckiego; później była własnością funduszu religijnego. W r. 1894 nabył lasy należące do Bierówki Władysław Rieger, a pola Marya z br. Bobrowskich Augustowa Gorayska; po matce odziedziczył Bierówkę syn Jan Korczak Gorayski.
Część statystyczna. Bierówka liczy na obszarze gminnym 498 mieszkańców; na obszarze dworskim 24. Posiadłość mniejsza ma 406 hk. 69 a. 30 m; większa posiadłość 290 hk. 25 a. 46 m; na lasy przypada 132·8273 hk. będących własnością prywatną.
WIEŚ NIEPLA. Niepla oddalona 12·1 km. od Jasła, leży między dwoma płaskiemi górami tak, że obcy, okolicy nie świadom, stoi, że tak powiem „na karku gminy“, bo oddziela go od niej zaledwie 150 m., a domów jeszcze nie widzi; są one pobudowane na dolinie, ciągnącej się od zachodu na wschód. Sądziłby kto, że wieś ukryta między górami jest niezdrowa, lecz omyliłby się. Opatrzność Boża pokryła górę z północnej strony lasem szpilkowym, który swą balsamiczną wonią napełnia powietrze. Ze strony południowej ciągnie się również góra, która jest prawie całej gminy karmicielką. Całą wieś od zachodu na wschód przepływa górski strumyczek, który początek ma w lesie niepelskim, a w sąsiedniej gminie Przybówce, wpada do Wisłoka.
Niepla graniczy ze wschodu z Przybówką i Chrząstówką; od południa z Moderówką i Szebniami, ze zachodu z Bierówką, a od północy z Lublą.
