fichte) wznosi się 1,123 m. nad poziom morza. Znacznie wyższe są właściwe góry Olbrzymie, składające się z równoległych grzbietów: czeskiego i pruskiego. Czeski dochodzi w Kesselkoppe do 1,425, pruski w Schneekoppe (ryc. str. 011[1]) do 1,605 metrów wysokości. Po stronie północnej tego podwójnego pasma ciągną się,
równolegle do nich, oddzielone doliną Bobru, daleko już niższe (do 730 m.) Góry Kacbachu. Środkowa część Sudetów, sięgająca od źródeł Bobru do źródeł Nizy Kładzkiej, składa się z licznych grup rozmaitej formacyi. Są one znacznie niższe od Gór Olbrzymich. Na północnym zachodzie, w przedłużeniu Gór Kacbachu, ciągną się od Bystrzycy do Nisy Kładzkiej, Góry Sowie, z najwyższym szczytem „Wysoką Sową“ (1,014 m.), a w ich przedłużeniu pasmo Gór Reichensteinu. Od tych dwóch pasm oddziela dolina Kładzka podwójny grzbiet południowy, zwany „Habelschwerter“ i „Adler Gebirge“. Dolina ta jest zamknięta na zachodzie górami „Heuscheuer“ (ryc. str. 102, 104 i 105), tworzącemi labirynt, dziwacznie wyszczerbionych przez wody płynące, skał piaskowcowych, na wschodzie zaś „Górami Śnieżnemi“. Góry Reichenstein i Śnieżne należą już do trzeciej grupy Sudetów, do
- ↑ Błąd w druku; powinno być – 101.