zwano Prusami Królewskiemi, a Prusy właściwe Książęcemi, i zachowały je po dziś dzień w formie zmienionej, jako Prusy Zachodnie i Wschodnie. Ta nazwa wspólna jest następstwem wspólnego pozostawania ich pod panowaniem Krzyżaków w ciągu lat stupięćdziesięciu, od zajęcia Pomorza wschodniego przez zakon wojowniczy, w r. 1308, aż do drugiego pokoju toruńskiego w r. 1466. Oprócz dwóch wymienionych już dzielnic, należał do ówczesnego państwa krzyżackiego niewielki obszar, położony w czworokącie między Osą, Drwęcą i kolanem Wisły, a zwany Ziemiami Chełmińską i Michałowską. Obszar ten, sąsiadujący z siedzibami litew-
skich Prusaków, nie był jednak nigdy przez nich zamieszkany, lecz posiadał od wieków ludność polską i należał do państwa Mieczysławów i Bolesławów. Dostał się on po upadku państwa polskiego ponownie pod władzę niemiecką i został połączony z b. Pomorzem pod wspólną nazwą prowincyi zachodnio-pruskiej.
Każda z tych 3 części teraźniejszych dwóch prowincyi pruskich posiada swoje własne dzieje, których nici, jak już wynika z uwag powyższych, plączą się często ze sobą.
Nazwą Pomorze oznaczano pierwotnie cały pas nadbaltycki, zamieszkany przez Słowian, sięgający od Wisły do półwyspu Jutlandzkiego, w epoce Piastowskiej zaś obszar, zamknięty między
