Wisłą i Odrą, Notecią i Baltykiem. Ludność tamtejsza, spokrewniona, jak już zaznaczono, bardzo blisko z Polakami, znajdowała się w zaraniu dziejów na wyższym stopniu oświaty, niż inne szczepy słowiańskie, posiadała rozwinięty handel i przemysł i znaczne miasta portowe, z których wielkiego znaczenia zachowały się tylko głuche echa w podaniach. Pierwsza wiadomość o tym kraju pochodzi z r. 968, w którym Mieczysław I zdobył go, według opowiadań kronikarzy, i przyłączył do swego państwa. Pomimo zaprowadzenia chrześciaństwa i ustanowienia biskupstwa pomorskie-
go, celem ściślejszego zespolenia tego kraju z innemi dzielnicami państwa, oraz licznych wypraw wojennych, wpływy polskie nie były nigdy silne na Pomorzu. Dopiero pod panowaniem Bolesława Krzywoustego nastąpiło w rzeczywistości połączenie i zrównanie tej dzielnicy z innemi, ale po śmierci tego przedsiebierczego monarchy, gdy skutkiem podziału państwo polskie rozpadło się na małe księstewka, Pomorze odzyskało zupełną samodzielność, a niebawem rozpadło się na dwie części, które przedzielała rzeka Persanta. Książęta części zachodniej, zwanej Pomorzem Zachodniem lub Szczecińskiem, poddali się szybko wpływom niemieckim,
