uznali się za wasalów cesarza rzymsko-niemieckiego (w r. 1181) i pracowali tak gorliwie nad germanizacyą kraju, że obecnie tylko jeszcze nazwy miejscowości przypominają jego przeszłość słowiańską. Dziś Pomorze Szczecińskie stanowi większą część prowincyi pruskiej, zwanej Pomeranią (Pommern). Książęta Pomorza Wschodniego czyli Gdańskiego natomiast utrzymywali nadal dość ścisłe stosunki z książętami polskimi, łączyli się z nimi i czasami uznawali ich zwierzchnictwo, co jednak nie przeszkadzało im spierać się z nimi i walczyć, tak samo, jak zwalczali się nawzajem książęta Piastowscy. Pierwszym z książąt gdańskich, którego imię zapisało się w dziejach, był Sambor I (1178—1207), krewny wojewody małopolskiego Żyrosława, lennik Kazimierza Sprawiedliwego, który zatwierdził go na tronie i obdarzył licznemi prawami. Książę ten, którego władzy podlegała pierwotnie tylko mała część Pomorza Wschodniego, usunął z biegiem czasu wszystkich słabszych władzców i zjednoczywszy pod swem berłem kraj, oddał go synowi Mestwinowi, czyli Mszczugowi I (1207—1220). Syn Mszczuga, Świętopełk (1210—1266), zasłynął jako wielki wojownik. Uznawszy się pierwotnie lennikiem Leszka Białego, usiłował później wyzwolić się z pod tego zwierzchnictwa, a gdy Leszek zawezwał go przed swój sąd do Gąsawy, stawił się z silną armią, rozbił nieprzygotowane na zaczepkę wojska polskie, dognał i zabił uciekającego Leszka pod wsią Marcinkowem. W następstwie tego zwycięstwa,
