Ta strona została skorygowana.
moc książąt cesarstwa niemieckiego, powierzał im godność wielkich mistrzów, ale tem samem przyznawał się do braku wiary w siły własne, do zupełnego bankructwa politycznego. Składając w r. 1498 władzę w ręce landgrafa saskiego, Fryderyka, Krzyżacy zerwali ze swoją przeszłością. Państwo ich przestało być tem,
czem było od swego powstania i w epoce rozkwitu, — silnie zorganizowaną, centralistyczną, wolną republiką uzbrojonych mnichów, a zamieniło się na rodzaj prowincyi autonomicznej, podwładnej obcemu monarsze. Powrót od tych stosunków do dawnych tradycyi był niemożliwy, ostateczny upadek zakonu stał się nieunikniony. Mogło tylko chodzić o to, kto obejmie w posiadanie jego
