ści. Najmniej jest ich stosunkowo w powiatach, położonych nad Łyną i zatoką Fryską, a więc w Gerdawskim, Frylądzkim, Iławskim, Heiligenbeil, Tapiewskim i Królewieckim. Ale i tam miejscowości litewskie stanowią przeszło trzecią część wszystkich.
Z ludu litewskiego, który zamieszkiwał ten obszar, pozostały tylko jeszcze szczątki w kilku powiatach. Ogromna większość zniemczyła się zupełnie, a pozostałe resztki niemczą się w dalszym ciągu, pomimo, że w latach ostatnich rozbudził się wśród nich dość silny ruch narodowy. Jeżeli wyodrębnimy na mapie obszary z nazwami przeważnie polskiemi i przeważnie litewskiemi, a z drugiej strony obszary, zamieszkane obecnie przez Polaków, Litwinów i Niemców, to przekonywamy się, że Polacy (Mazurzy) stawiają germanizacyi daleko silniejszy opór, niż Litwini. Z obszaru niegdyś etnograficznie litewskiego, Niemcy opanowali już przeszło 4/5; natomiast na obszarze z polskiemi nazwami miejscowości do dziś jeszcze ludność polska posiada wielką przewagę. Germanizacyi prawie zupełnej uległy tylko powiat Węgoborski i część połu-
