Rychła śmierć jego, w r. 1331, przerwała walki i układy. Lekkomyślni jego synowie, Jan i Henryk, oddali w tymże jeszcze roku spuściznę ojcowską królowi czeskiemu. Niezależność zachowały tylko jeszcze księstewka Świdnickie, Jaworskie i Ziębickie. Tymczasem umarł Władysław Łokietek, a następca jego, Kazimierz Wielki, zawarł z Janem umowę, w której król czeski zrzekł się nazawsze pretensyi do tronu polskiego, a Kazimierz praw do Śląska (w r. 1335). Układ ten, zawarty bez pilnej potrzeby, tylko pod
wpływem usposobienia pokojowego, rozstrzygnął ostatecznie o losach Śląska, rozerwał na zawsze związki między nim, a resztą ziem polskich i wydał go na pastwę zupełnej germanizacyi. Napróżno następcy Kazimierza przemyśliwali nad odzyskaniem bogatego kraju i pracowali nad tem niezniemczeni jeszcze książęta śląscy. Od tej pory Śląsk pozostał przy Czechach, a po wymarciu Piastowiczów został wcielony jako zwykła prowincya do tego państwa, stanowiącego część cesarstwa niemieckiego, później zaś zdobyty przez Prusaków.
