cyzmu, później straszliwej 30-letniej wojny religijnej (1618—1648) i zarazy morowej, wreszcie po zawarciu pokoju westfalskiego znowu walk religijnych. Raz jeszcze, ostatni, podczas wojny 30-letniej nawiązały się bliższe stosunki między Śląskiem a państwem polskiem. Władysław IV wystąpił w obronie prześladowanych przez Ferdynanda II protestantów śląskich, a następca tego cesarza, Ferdynand III, oddał temuż królowi w zastaw księstwa
Opolskie i Raciborskie (w r. 1645), wykupił je jednak od Jana Kazimierza w r. 1666.
Kilka lat później, w r. 1675, zmarł ostatni z Piastowiczów śląskich, książę Lignicki, Wrocławski i Brzeski, Jerzy Wilhelm i cały Śląsk został przyłączony do posiadłości austryackich. Nie na długo jednak. W r. 1740, gdy po śmierci cesarza Karola VI na tron wstąpiła jego córka Marya Teresa, wobec słabej, niedoświadczonej kobiety wystąpił nagle z pretensyami do Śląska młody, spragniony czynu, a rozporządzający silną armią, wyćwiczoną
