Strona:Oppman, Kraszewski - Mistrz Twardowski.djvu/054

 — Chodźmy pisać cyrograf.
 — Służę wam ochotnie — chociaż okropną zadaliście mi pracę i ciężkom się zziajał, nimem jej dokonał.
 To mówiąc, obaj udali się znowu do szkoły Twardowskiego na Krzemionki.
 — A więc — Twardowski rzecze — obiecujesz mi służyć i spełniać wszystko, czego zapragnę?
 — Tak jest — dyabeł odpowie.
 — Uczynisz mnie najbogatszym i najmędrszym, będę leczył wszystkie choroby, będę mógł odmładzać starych, widzieć przyszłość i przeszłość.
 — Wszystko się stanie, jak mówisz — znudzony dyabeł zamruczy.
 — Ale ja chcę żyć długo, bardzo długo, a ty może zapragniesz skrócić moje życie?
 — Nie mogę, choćbym chciał i dziś ci pewnie głowę urwać po podpisaniu cyrografu. Z tem się nie taję, iżby mi to prawdziwą sprawiło satysfakcyę. Jednakże — dodał — ponieważ tak drogo sprzedajesz duszę, słuszna jest, abyśmy ją wzięli z ciałem razem, nim jeszcze z niego wynijdzie, abyśmy cię całego i żywego ze świata porwali.
 — Żywego? — krzyknął mistrz głośno — żywego?
 — Tak, żywego - odpowiedział dyabeł spo-