Strona:Oppman, Kraszewski - Mistrz Twardowski.djvu/055

kojnie. — Inaczej niema zgody. Gdybyś leżał na łożu śmiertelnem, przyszliby księża, zaczęliby może nawracać, wmówiliby ci spowiedź, skruchę, pokutę, żal i zaprzanie się własnych uczynków. Na co piekłu ten kłopot? Nam cię dla wszelkiego bezpieczeństwa wziąć potrzeba w godzinie przedśmiertnej zdrowego i żywego.
 — Dobrze — odpowiedział mistrz po chwili namysłu — lecz obwarujem miejsce, w którem mnie wziąć będziecie mogli, a nie gdzieindziej.
 — Miejsce? a toż na co?
 — Tak a nie inaczej. Trudność za trudność. Urywasz mi kawałek życia, słuszna, abym to sobie czem innem nagrodził. Nie weźmiecie mnie inaczej, jak w Rzymie.
 — A toż co? — zakrzyknął szatan — w Rzymie! A toż dlaczego? Po cóż waści do Rzymu?
 — Bez tego, za nic umowa.
 — Ale to być nie może.
 — Bez tego, zrywam wszystko.
 — Mistrzu! szydzisz ze mnie.
 — Chyba ty, szatanie.
 — Dlaczegoż w Rzymie?
 — Chcę stamtąd pójść do piekła.
 — Czyli myślisz, że cię świętość miejsca obroni?
 — Bynajmniej, lecz żądam nie z mego rodzinnego kraju, nie z moich drogich mi miejsc