Ta strona została uwierzytelniona.
Aż Panience żal tułacza
I do Syna się wstawia.
—
A Pan Jezus Miłościwy
Wzrok na księżyc obraca,
Za tęsknotę, za ból żywy
O wiek mękę mu skraca.
—
I do dzisiaj w noc głęboką,
Tam, na tarczy księżyca,
Najwyraźniej dojrzy oko
Nucącego szlachcica.
—
Kołpak z piórmi srebrzystemi
Jak chorągiew powiewa;
A on patrzy ku swej ziemi
I kantyczki w głos śpiewa.
