Strona:Orso Sachem (Sienkiewicz).djvu/017

Niskie czoło i spadające aż na nos czarne włosy, podobne do włosienia końskiego, a odziedziczone zapewne po matce skwawie ^[1], nadają jego licom wyraz ponury i groźny. Jest on zarazem podobny do byka i niedźwiedzia, a wogóle uosabia straszliwą siłę, ale złą. Jakoż wcale nie jest dobry.
 Gdy Jenny przechodzi koło klatek końskich, poczciwe te stworzenia zwracają głowy i patrząc na nią rozumnemi oczyma, rżą zcicha, jakby chciały powiedzieć: «How do you do, darling?» ^[2], na widok zaś Orsa aż przysiadają ze strachu. Jest to chłopak zamknięty w sobie, mrukliwy i posępny. Murzyni pana Hirscha, pełniący obowiązki masztalerzy ^[3], klownów, minstrelów i linoskoków, nie cierpią go i dokuczają mu, jak tylko mogą, ponieważ zaś jest metysem ^[4], nic sobie z niego nie robią i głośno wypowiadają mu swą pogardę. Dyrektor, który, prawdę rzekłszy, niewiele ryzykuje, stawiając sto dolarów za nim naprzeciw każdemu, ktoby się chciał z nim próbować, nienawidzi go i boi się zarazem, ale w taki sposób, w jaki pogromca zwierząt boi się naprzykład lwa, to jest — ćwiczy go z lada powodu.
 Dzieje się to jeszcze i dlatego, iż pan Hirsch sądzi, że gdyby on nie bił chłopaka, byłby przez

1. Skwaw — nazwa kobiety u Indjan półn.-amerykańskich: tu — Indjanka;
2. how do you do, darling (ang.) — jak się masz, kochanko?;
3. masztalerz (z niem.) — dozorca nad stajnią i końmi, stajenny;
4. metys (z franc.) — potomek z małżeństwa mieszanego: Europejczyka z Indjanką lub Indjanina z Europejką.