Strona:Orso Sachem (Sienkiewicz).djvu/023

murzyn, sprzedający bilety na paradyz ^[1], doniósł mu, że Cahuillowie widocznie już przepili pieniądze, wzięte za winobranie, albowiem zgłasza się ich wprawdzie do kasy wielu, ale zamiast pieniędzy, ofiarowują za bilety swoje derki, znaczone U. S. ^[2], albo też żony, zwłaszcza stare. Brak pieniędzy u Cahuillów był niemałą stratą dla artysty na bacie. Liczył on bowiem na «crowded house» ^[3], a bez paradyzu nie może być «crowded house», dlatego dyrektor życzył sobie w tej chwili, aby wszyscy Indjanie mieli tylko jeden grzbiet, i aby on mógł dać koncert na tym grzbiecie wobec całego Anaheimu. W tym usposobieniu wchodzi do cyrku, a widząc konia, nie robiącego nic i stojącego ze znudzoną miną pod parapetem, ma ochotę przewrócić kozła z gniewu. Gdzież mogą być Orso i Jenny? Zakrywszy ręką czoło, aby mu oczu nie zaślepiało światło, wdzierające się przez płótno, dyrektor wpatruje się w głąb i dostrzega w świetlanem pasemku Orsa i Jenny, klęczącą przed nim, z łokciami wspartemi na jego kolanach. Ujrzawszy takie widowisko, puszcza koniec bata na ziemię.
 — Orso!
 Piorun, któryby uderzył w grupę dwojga dzieci, nie mógłby wywołać większego w nich przerażenia. Orso zrywa się na równe nogi i poczyna zstępować wycięciem między ławkami na dół, tym

1. Paradyz (z franc.) — najtańsze miejsca w cyrku lub teatrze;
2. U. S. od «United States», czyli Stanów Zjednoczonych Ameryki północnej. Derki te Indjanie otrzymywali darmo od rządu państwa;
3. «natłoczony dom» czyli przepełnienie cyrku publicznością.