Strona:Orzeszkowa E. - Panna Antonina (zbiór).djvu/079

 — Teraz zrobił się nudnym...
 — Okropnie nudnym... Weź go do garderoby i niech się już nigdy nie pokazuje w pokojach...
 Czernicka była już u progu, gdy usłyszała znowu:
 — Czernisiu!
 Odwróciła się z pośpiechem pokornym i przymilnym uśmiechem.
 — Cóż tam z naszą małą?
 — Wszystko będzie wedle rozkazów pani. W łazience wanna już gotowa, Paulina kąpać będzie Helkę...
 — Panienkę! — od niechcenia przerwała p. Ewelina.
 — Panienkę... Ja, kroję sukienkę z tego błękitnego kaszmiru, coto w komodzie...
 — Wiem, wiem...
 — Kazimiera pobiegła do sklepu z obuwiem, Janka posłałam do sklepu z gotową bielizną... sukienkę choć sfastryguję tymczasem... tylko proszę panią o koronki, wstążki i pieniądze na wszystko...
 Koronek, wstążek, tiulów, gaz, kaszmirów, atłasów pełno było w szafach i komodach napełniających sobą kilka pokojów obszernej i pięknie urządzonej willi pani Eweliny. Czernicka