Strona:Oskar Peschel - Historja wielkich odkryć geograficznych.djvu/16

tynopolem zawdzięczała rozgłos kupiecki. Jeszcze przed 820 odwiedzały kupieckie statki weneckie Aleksandryę, zkąd przywiozły kości świętego Marka. Na zachodniej połowie morza Śródziemnego rozwój handlu pozostawał z początku w tyle, ponieważ Genueńczycy musieli naprzód od Saracenów odebrać Korsykę i pomódz Pizańczykom 1017 do wypędzenia korsarzy arabskich z Sardynii. Pizańczycy, przodujący w tej wyprawie, prowadzili dalej swoje zabory. Napadli Bonę w Afryce, zajęli Palermo i zburzyli znakomite miasto portowe Arabów w Afryce, Almadię. Również i trzecia największa potęga morska morza Śródziemnego, katalońska, nie mogła się rozwinąć, jak długo korsarze arabscy, wypadając ze swoich kryjówek w Tortosa, Almeryi i na wyspach Balearskich, prowadzili swoje rzemiosło. W r. 1114 flota pizańska znalazła się przy brzegach Katalonii, ale tak mało znano wybrzeża morza Śródziemnego, że pizańskim żeglarzom wydało się, iż są przy brzegach Majorki. Przeciwne wiatry zmusiły Pizańczyków do przezimowania w Barcelonie; połączywszy się z hrabią Rajmundem Berangerem zdobyli 1115 Iwizę a 1116 odebrali od Saracenów po krwawych walkach Majorkę. Jeszcze ważniejszym był alians Genueńczyków z Katalończykami, hrabią Barcelony i Templaryuszami, którzy w 1147 wspólnemi siłami zburzyli Almeryę, najważniejszy port hiszpańskich Arabów, a 1148 odebrali od nich Tortosę.
 Potężny wpływ wojen krzyżowych sprzyjał i wzrostowi portowych miast morza Śródziemnego. Eskadrami swemi pomagały one do zdobycia portów syryjskiego wybrzeża; ich okręta wysadzały na ląd wojska chrześciańskich zdobywców i zaopatrywały ich wojennym materyałem.
 We wszystkich miastach, na które się rozciągało panowanie łacińskie, używali koloniści z włoskich republik największej swobody obywatelskiej. Dziecię wielkich repu-