czył po nim zamiłowanie do wytwornego jadła. Na stołach jego podawano greckie wina, ostrygi z Neapolis, koszatki[1] z Numidji[2] i tłuste szarańcze, duszone na miodzie, z Pontu[3]. Wszystko, co posiadał Rzym, musiał posiadać i Cinna, począwszy od ryb z morza Czerwonego, aż do białych pardw[4] z nad brzegów Borystenu[5]. Używał on jednak nietylko, jak żołnierz, który szaleje, ale jak patrycjusz, który przebiera. Wmówił w siebie, a może i wzbudził zamiłowanie do rzeczy pięknych: do posążków, wydobywanych ze zgliszcz Koryntu, do epilychnjów[6] z Attyki, do waz etruskich lub sprowadzanych z mglistego Sericum[7], do mozaik rzymskich, do tkanin z nad Eufratu, do arabskich wonności i tych wszystkich osobliwych drobiazgów, które wypełniały czczość patrycjuszowskiego życia. Umiał też o nich rozmawiać, jak znawca i miłośnik, z bezzębnymi starcami, którzy przyozdabiali do stołu łysiny w wieńce z róż, a po ucztach żuli kwiat heljotropu, by oddech płuc uczynić wonnym. Odczuwał również piękność cyceronowskiego okresu, wiersz Horacego lub Owidjusza. Wychowany przez retora Ateńczyka, mówił biegle po grecku, umiał napamięć całe ustępy
- ↑ Koszatka — rodzaj zwierząt ssących z rzędu szczurowatych, należący do rodziny myszy, lecz zbliżający się do wiewiórek;
- ↑ Numidja — w północnej Afryce, obejmowała mniej więcej dzisiejszą Algerję;
- ↑ Pontus — starożytne państwo w Azji Mniejszej, nad morzem Czarnem, podbite przez Rzym w 62 r. po N. Chr.;
- ↑ pardwa (z łac.) — ptak kurowaty z rodziny cietrzewi;
- ↑ Borystenes — starożytna nazwa Dniepru;
- ↑ epilychnjum (z greck.) — świecznik;
- ↑ Sericum — Chiny.
