gdyż, obdarzona nadzwyczajną pamięcią, a wychowana w różnojęzycznej Aleksandrji, wyuczyła się biegle tych języków. Była mu ona towarzyszem w myślach, często brała udział w rozprawach, jakie podczas sympozjonów[1] prowadzono w domu Tymona, często w labiryncie trudnych zagadnień umiała, jak Arjadna[2], nie zabłąkać się sama i drugich za sobą wyprowadzić. Ojciec miał dla niej podziw i cześć. Otaczał ją prócz tego urok tajemnicy i niemal świętości, albowiem miewała sny wróżebne, w których widywała rzeczy niewidzialne dla zwykłych oczu śmiertelnych. Stary mędrzec kochał ją, jak duszę własną jeszcze i dlatego, że obawiał się ją stracić, częstokroć bowiem mówiła, że w snach zjawiają jej się jakieś istoty, dla niej złowrogie — i jakieś dziwne światło, o którem nie wie, czy będzie źródłem życia, czy śmierci.
Tymczasem jednak otaczała ją tylko miłość. Egipcjanie, którzy bywali w domu Tymona, zwali ją Lotusem[3], może dlatego, że kwiat ten odbierał boską cześć na wybrzeżach Nilu, a może dlatego, że kto ją raz ujrzał, mógł zapomnieć o całym świecie.
Piękność jej bowiem dorównywała mądrości. Egipskie słońce nie przyćmiło jej twarzy, w której
- ↑ Sympozjon (z greck.) — biesiada, uczta;
- ↑ Arjadna — postać mityczna; córka Minosa, króla Krety, ocaliła życie Tezeuszowi, dawszy mu kłębek nici, za którego pomocą wydostał się z Labiryntu;
- ↑ Lotus a. lotos — Grzybień lotusowy (Nymphaea lotus), roślina wodna, rosnąca w Nilu; jej białe kwiaty zamykają się przy zachodzie słońca. Lotos w Egipcie poświęcony był Ozyrysowi i Izydzie.
