Strona:PL-Boy-Igraszki kabaretowe.djvu/086

siedmnastego, dałby się może ten objaw podciągnać także pod kategoryę fin‑de‑siecle’izmu.
 Dzisiaj królowa Marysieńka rozpoczyna lekturę z podwójnem zainteresowaniem. Marzeniem jej jest oddawna, aby za jej panowania nieśmiertelna książka Brantôma przetłumaczoną została na język polski; pragnęłaby zostawić tę pamiątkę po sobie temu bądź co bądź oryginalnemu narodowi, z którego dziejami przypadek, ucieleśniony w okazałe kształty Jasia połączył jej losy. Zdaje się królowej Marysieńce, że łatwiej będzie słabej kobiecie rządzić tym dzikim krajem, jeżeli choć cząstka galijskiej kultury erotycznej przeniknie do wnętrza twardych i okrągłych sarmackich czerepów. Królowa wyrażała niejednokrotnie głośno to życzenie i oto dziś właśnie imć pan Górka, dworzanin Jej Królewskiej Mości, jak fama głosi, ojczystą mową tak wiązaną, jak i niewiązaną z niepospolitym kunsztem władający złożył w dani u Jej stóp królewskich rękopis, zawierający tłómaczenie kilku rozdziałów ulubionej książki.
 — Na czem stanęłyśmy ostatnim razem, ma petite Żagussia?
 Panna Skrzetuska zarumieniła się jak wiśnia i odparła drobnym niewinnym głosikiem:
 — Najjaśniejsza pani, zaczęłyśmy czytać dyskurs piąty zaintytułowany: »Sur aucunes dames vieilles qui aiment autant à faire l’amour que les jeunes«.
 Królowa zamyśliła się chwilę wsłuchana w melodyę tych naiwnych wyrazów, brzmiącą jakby odcieniem delikatnej melancholii, westchnęła cichutko i rzekła:
 — Dobrze. Przeczytaj mi teraz Jagusiu jak ten rozdział przetłumaczył na wasz język imć pan Górka.
 Panna Skrzetuska wzięła do rąk rękopis, z ponsowej zrobiła się karmazynowa, ale mężnie zaczęła