Ta strona została uwierzytelniona.
była jego cichem i głęboko ukrywanem z obawy przed Marysieńką marzeniem. Kolosalne wizye przyszłych zwycięstw i tryumfów przesunęły się nagle jak żywe przed okiem bohatera, podczas gdy drugie spoglądało nieśmiało i pytająco na żonę.
A twarz królowej Marysieńki okryła się jakąś nieziemską powagą i dziwny spokój i majestat brzmiał w jej głosie, kiedy podniósłszy oczy do góry, rzekła:
Jasiu, ratuj chrześcijaństwo...
| . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . |
I Jaś uratował chrześcijaństwo...
