Strona:PL-Denis Diderot-Kubuś Fatalista i jego Pan.djvu/059

 — Bardzo.
 — Jeżeli będziesz chodził trochę gorzej, tańczyć zato będzie ci się tem lepiej... Pani kumo, wina ciepłego tutaj... Nie, wprzódy tamtego, do gęby: jeszcze jedną szklaneczkę, to opatrunkowi tylko wyjdzie na zdrowie.“
 Wychylił szklankę: przyniesiono gorącego wina, obmyto ranę, ukończono opatrunek, ułożono mnie w łóżku, upomniano abym spał jeśli zdołam, zasunięto firanki, dokończono nadpoczętej butelki, przyniesiono drugą, i rozpoczęła się narada między chirurgiem, gospodarzem i gospodynią.
 GOSPODARZ. — Słuchajcie, kumie, czy to potrwa długo?
 CHIRURG. — Bardzo długo... W wasze ręce.
 GOSPODARZ. — Ile? Miesiąc?
 CHIRURG. — Miesiąc! Powiedzcie dwa, trzy, cztery, któż może wiedzieć? Rotula nadwerężona, femur, tibja... W wasze, pani kumo.
 GOSPODARZ. — Cztery miesiące! Jezu miłosierny! Poco go było przyjmować? Djabliż ją wynieśli na ten próg przeklęty!
 CHIRURG. — W moje ręce: napracowałem się tego.
 GOSPODYNI. — Znowu pan mąż zaczyna swoją śpiewkę. Co innego przyrzekałeś dziś w nocy; ale cierpliwości, przyjdzie koza do woza.
 GOSPODARZ. — Ale, powiedz mi, co począć z tym człowiekiem? Gdybyż bodaj rok nie był taki lichy!
 GOSPODYNI. — Jeżeli chcesz, pójdę do proboszcza.
 GOSPODARZ. — Jeśli nogą tam stąpisz, kości ci połamię.