Strona:PL-Denis Diderot-Kubuś Fatalista i jego Pan.djvu/116

siada sztukę rachunku i stara się oto właśnie pogodzić księgi handlowe ze swą kalkulacją. Rzecz niełatwa, rozmawialiśmy o tem, ale nie wątpię że zdoła to osiągnąć.
 — A ten drugi?
 — To cymbał.
 — Ale pozatem?
 — Cymbał, który wynalazł maszynę do podrabiania biletów bankowych, lichą maszynę, niedokładną w dwudziestu może szczegółach.
 — A ten trzeci, w ubraniu z galonami, który gra na wiolonczeli?
 — Ten jest tutaj tylko przelotnie; dziś wieczór może, albo jutro rano (sprawa jego bowiem to czysta błahostka) przeniosą go do Bicêtre.
 — A pan?
 — Ja? moja sprawa jest jeszcze większe nic.“
 Po tej odpowiedzi, wstaje, rzuca czapeczkę na łóżko, i w tejże chwili trzej towarzysze więzienia znikają. Kiedym wchodził, zastałem Gousse’a w szlafroku; siedział przy stoliku, i pracował równie spokojnie jak u siebie w domu. Zostaliśmy sami. „No, a pan, cóż pan tu robisz?
 — Ja? pracuję, jak pan widzi.
 — Ale kto pana wsadził?
 — Ja sam.
 — Jakto, pan sam?
 — Tak, ja sam, do usług.
 — W jakiż sposób wziąłeś się do tego?
 — Tak samo jakbym się wziął z kim innym. Wytoczyłem samemu sobie proces; wygrałem, i, na skutek wyroku jaki uzyskałem przeciw sobie oraz