Str. 1, w. 10. Uwaga ta, stanowiąca punkt wyjścia gawędy Kubusia i jego pana, znajduje się, w tem samem brzmieniu, u Sterne’a (Życie i mniemania Tristrama Shandy, Ks. VIII, R. CCLXIII). Naogół naśladownictwo Sterna, z którego nieraz czyniono zarzut tej powiastce, ogranicza się do paru szczegółów, zaczerpniętych zeń tak jawnie i niemal dosłownie, iż trzeba w tych analogjach z modną naówczas we Francji powieścią angielskiego pisarza widzieć raczej świadomą zabawkę autora, zgodną ze stylem całego opowiadania.
Str. 1, w. 21. Zwycięzka bitwa pod Fontenoy, pod wodzą Maurycego Saskiego, w r. 1745.
Str. 15, w. 31. Św. Roch, wedle legendy, miał trzy kapelusze.
Str. 17, w. 6. Omyłka ze strony Diderota. Nie Harpagon ale Geront, w Szelmowskich sztuczkach Skapena, Akt II, scena 11.
Str. 29, w. 10. Słynny zegarmistrz współczesny.
Str. 41, w. 11. Regnard, wybitny komedjopisarz epoki pomolierowskiej (1655—1709); Richardson, głośny współcześnie powieściopisarz angielski (1689—1761); Sedaine, współczesny Diderotowi komedjopisarz francuzki (1719—1797).
Str. 42, w. 24. Kolumny na których księgarz ogłaszał tytuły dzieł.
„........... mediocribus esse poetis
„Non homines, non Di, non concessere columnae.“
Horat. De Art. Poet. v. 373.
