Strona:PL-Józef Ignacy Kraszewski-Sztuka u Slowian.pdf/128

stron świata, składała się zaś ze czterech wielkich przedziałów pod osóbnemi krytami, z tych trzy zawierały w sobie składy, łupów, ofiar, chorągwi, naczyń obrzędowych, i t. p. Czwarta była stajnią świętego białego konia. Węgły tych czterech dzielnic spajały mury, czyniące czworogranną izbę środkową, w któréj stał ogromny posąg Światowida, mający cztery twarze, ku czterom drzwiom obrócone, stojący na wysokiém podnożu.
 W każdym środkowym murze była brama, do któréj ulica między ścianami dzielnic prowadziła.. Ta krzyżowata budowla licznemi stopniami nad poziom wzniesiona, otoczona była w tymże kształcie rzędem słupów, czyniąc w ulicach ozdobne ciągi (?). Prócz tego wewnątrz średniéj izby przy ścianach, okazałe słupy sklepienie utrzymywały. Dokoła posągu stał stół służebny, na którym kapłan czynił ofiary, od téj strony, z któréj się nieprzyjaciel okazywał. Obręb środkowy musiał być dość mały, gdyż kapłan dla każdego odetchnienia wychodził do progu, iżby śmiertelnym tchem bóztwa nieskalał. W obszerném podwórzu, stały sześć kolumn w trzy rzędy, poprzecznemi bramami spojonych, którędy dla wróżb przeprowadzano konia.“
 Aigner myli się utrzymując, że świątynia była murowana, i w ogólności, jak to niżéj zobaczymy zbyt swobodnie opis jéj sobie restauruje i tłómaczy.
 Saxo-Grammatyk opisuje także inną Rugievit’a bałwochwalnię, podobną do wyżéj wzmiankowanych, któréj ściany zastępowały opony purpurowe na słupach zawieszone. W pośrodku między korytarzami wiodącemi do zaćmionego przybytku, stół dębowy, nieforemny posąg Rugievit’a. (Saxo-Grammat. p. 841, 842. „Haec (urbs) undique secus voraginibus ac lacunis vallata, unicum palustri ac difficili vado aditum habet, quo si quis incantus viae excessibus aberraverit, in profundum