Strona:PL-Józef Ignacy Kraszewski-Sztuka u Slowian.pdf/165

dzo doń podobny, i tejże wielkości, z gliny czarniejszéj, ma jedno tylko ucho, a naprzeciw niego dwa wypukłe podwojne garbki, które są rodzajem ozdoby w urnach grobowych często spotykanéj. W równej z niemi linii obiega dokoła pas punktów wyciśniętych, a poniżéj ozdoba w głąb’ ryta, składająca się z szerokich zębów, czterma kreskami oznaczonych. Obie te popielnice, dosyć starannego wyrobu, niesą bez wdzięku, osobliwie ozdobniejsza ostatnia, na któréj są ślady jakby ciemnéj polewy.
 Ku zachodowi postępując, zabytki grobowe tego rodzaju, w Szlązku i Czechach, coraz są wytworniejsze, ozdobniejsze, i znać w nich jasno naśladowanie Rzymskich naczyń, form, a w ogóle wpływ obyczaju Rzymskiego. Urny Czeskie (zobacz rysunki u Vocel’a) odznaczają się wcale pięknemi linijami, rozmaitością form i starannością wykonania; popielnice i piękne misy ofiarne z pokrywami wyginanemi, zarówno uwagę zwracają. Forma najpowszechniejsza jest Kanopejska, zwężona u dołu, ale rozmaite i różnych rozmiarów szyje, odróżniają garnki, już z kształtu do Inflanckich podobne, do starych Polskich, lub całkowicie oryginalne. Zdaje się że jedno z naczyń u Vocel’a, z długą a wązką flaszkowatą szyją, musiało służyć raczéj do libacyi, niż do przechowania popiołów; toż inne mocno wydęte, z krótką cylindrową szyjką, i parą uszek przy niéj osadzonych. „Część urn w Czechach dobywanych, powiada Vocel, jest grubéj roboty, inne pięknie i starannie wykonane i ozdobne; niektóre są polewane ciemno, inne czerwono. Składają się po większéj części z gliny, czasem z ziarnami kwarcu zmięszanéj; barwa ich bywa najrozmaitszych odcieni, czarniawa, brunatna, i czerwona; znajdowano niektóre z brzegami złoconemi. Niewiele z nich ma ucha, inne całkiem są gładkie, bez ozdób żadnych, to znowu ryte w paski proste, w kratki, w wężyki