Strona:PL-Józef Ignacy Kraszewski-Sztuka u Slowian.pdf/250

leży niechybnie do drugiéj epoki rozwoju sztuki Słowiańskiéj, do chwili rozkwitnienia jéj pod wpływem greko-rzymskim.
 Lewek ten bronzowy znalazł się na zgliszczu ubitém w miejscu pogrzebowéj ofiary pogańskiéj, wraz z węglami, popiołem i gwoździami metallowemi. Obok, z tejże zapewne epoki, odkryto grobowiec stosem kamieni (cecha tego okresu) przywalony, w głębokości dziewięciu stóp, sklepienie z gliny ubite i wypalone, otoczone dokoła warstwą głazów polnych, dziewięć stóp szeroką, tegoż rozmiaru, co warstwa górna grób pokrywająca. Po otwarciu zasklepienia, ukazały się wewnątrz framużki sklepione także, a w każdéj z nich na boku leżąca urna. W przedziale ostatnim, była największa nakryta bronzową pokrywą, ośm cali średnicy mająca. W popiołach urnę wypełniających, znalazła się część metalowego ostrza dzidy. Jedna z popielnic odznaczała się szklistą w środku poléwą.
 Lewek, o którym mowa, rodzaj Infundibulum, to jest misternéj naléwki, nacechowany wybitnie wpływem greko-rzymskiéj sztuki, służył widocznie do przechowywania napoju, do wylewania go przy libacjach, przy ucztach, przy obrzędach stypy. Opis jego następujący: »Lewek ten jest odlany, z jednego rzutu z bronzu, wewnątrz pusty, z otworem na łbie czworograniastym, zamkniętym klapką na zawiasie. Łeb podobny do psiego, uszy krótkie jak u kota, na szyi dostatnia grzywa, niby lwia, w porządne ułożona pukle, ogon lwi podkręcony z tyłu w dół między nogi, zakończony kutasem włosów. Trzy nogi pozostałe, każda z inną racicą, jedna tylko zakrawa na końską (?), druga z przodu podobna do nogi słonia (?), trzecia bycza, bydlęca. Przednia zgięta trochę, jakby oznaczyć chciano, że zwierzę było w ruchu; ostatnia czwarta stopiona zupełnie, pozostał z niéj tylko kruszcowy zléwek. U góry od łba i klapki na nim, do ogona,