Strona:PL-Józef Ignacy Kraszewski-Sztuka u Slowian.pdf/253

 Nie ma jednak najmniejszéj wątpliwości, że tego rodzaju dzbany, nalewki (infundibula), które późniéj w pospolitsze przeszły użycie i służyły za kubki do umywania, początkowo używane być musiały do obrzędów pogańskich i zawieszane były w świątyniach; zkąd je do pogrzebów naprzykład wynoszono, zostawując na stosach możniejszych nieboszczyków. Mniejsze w tym rodzaju naczynia, były nalewkami do lamp, większe dzbanami do piwa, do libacij i t. p.
 Szczególniéj uwagę zwraca kształt ich i postacie zwierząt fantastycznych jakie przybierały, które że miały związek z mythologją Słowiańską, dowodem być może porównanie nalewek tego rodzaju czeskich z rysunkami potworów, jakie się znajdują obok bogini Siwa, w rękopismie czeskim XII wieku pod tytułem Mater Verborum.
 Nalewki w rodzaju lewka Kruchowskiego, których z nim dotąd nieporównywano, znalazły się w różnych wykopaliskach czeskich, rysowane są i opisane w starożytnościach Wocela; jedną także wykopaną między Hallą a Lipskiem w wiosce Alt-Scherbitz (zobacz Kruse Deutsche Alterthümer 1825 1 Band. IV Heft), Czescy i Niemieccy uczeni poczytują za naczynie służące do przechowywania oleju (Oelgefässe).
 Najpodobniejszy do naszego lewka Kruchowskiego (Vocel Tab. II, f. 11), znaleziony został pod Kösir blizko Pragi i przechowuje się w Czeskiém Muzeum; różni się tylko tém od naszego, że wyrób mniéj jest kształtny i piękny. Zresztą taż postać, taż rurka w pysku lwim, ten sam układ grzywy, ogon acz nie ma wyraźnego kształtu jaszczurki, wygięty jest tymże sposobem i do klapki na łbie dochodzi, służąc za rękojeść do podnoszenia. Nogi wszystkie są jednakowe: oba naczynia miały widocznie jedną myśl i przeznaczenie.