Strona:PL-Tadeusz Żeleński-Balzak.djvu/055

z jego ojcem. Nie o sam spokój do pracy mu chodziło. Bretanja była terenem, gdzie rozgrywały się sprawy, które miał wskrzesić piórem. Bo Balzac powziął zamiar napisania powieści Ostatni Szuan czyli Bretania w roku 1800, na tle rojalistycznej partyzantki przeciw zwycięskiej rewolucji. Balzac, którego dziedziną miała być współczesność, tu rzuca się w przeszłość, ale przeszłość żywą jeszcze i bliską. Jako rodzaj literacki, była ta powieść z ducha Walter Scotta, którego Balzac tak podziwiał: pokazać grę namiętności i prawdę historji, ale uczynić to na tle autentycznem.
 Przybywa do państwa de Pommereul prawie tak jak stał, w jednem przykusem ubraniu, bez bielizny, w jakimś straszliwym kapeluszu, którego wspomnienie baronowa na długo miała zachować. Ale zachowała i wspomnienie jego oczu: „Skoro zdjął kapelusz — pisze dobra staruszka, opisując tę wizytę — wszystko inne znikło: widziałam już tylko tę głowę. Kto go nie widział, nie może sobie wyobrazić tego czoła i tych oczu: wielkie czoło na którem grał niby refleks światła, i ciemne oczy pełne złota, które mówiły wszystko równie wyraźnie jak słowa... Był bardzo zgłodniały, pożerał co mu dano; był