Strona:PL-Tadeusz Żeleński-Balzak.djvu/062

po ojcu, ale zarazem świadczą o owem zainteresowaniu techniką życia, jego drobiazgami nawet, które Balzac potrafi zespolić z rzeczami największemi. Zarazem pisze bystre artykuły polityczne, jest niemal redaktorem pisma Caricature, współpracownikiem pisma La Mode, zakłada z paru innymi publicystami Felieton dzienników politycznych. Wszystko razem, to są tysiące stronic, które nigdy nie weszły do jego dzieła.
 W roku 1831 pojawiły się pierwsze fragmenty Kobiety trzydziestoletniej. Tytuł ten, mimo że się pod nim kryje jedna ze słabszych jego powieści, miał przylgnąć do nazwiska Balzaka. I słusznie poniekąd, bo ten tytuł to też jego odkrycie; to niemal program. Przed Balzakiem, kobieta wogóle nie ma wieku. „Kochanka“ jest z obowiązku młoda i piękna, natomiast matka dorosłej córki ma lat sześćdziesiąt, a raczej jest wogóle poza wiekiem. I kocha swoją córkę. Królowa Nawary, autorka Heptameronu, mawiała, że „po trzydziestce kobieta powinna zmienić przydomek piękna na dobra“. Klasyczną heroiną powieści była szesnastoletnia dziewica. Rozdźwięk między literaturą a życiem stał się nazbyt rażący.