Strona:PLMosso - Fizyczne wychowanie młodzieży.djvu/10

się nadaje do użytku najdostojniejszych panów, ze względu na to, iż piłka ta jest lżejsza i mniejsza.
 „W rzeczywistości dzielą ten rodzaj gry (a triangolo) na cztery odrębne kategorye:
 1° A percossa, 2° A triangolo, 3° A parete, 4° A corda.
 „Pierwsza polega na tem, że piłkę rzuconą na ziemię podbija się stopą. Ale z powodu niepewnej dalekości podbicia, a nadto ponieważ trzeba się często schylać, ciało traci równowagę, a tylko lędźwie się natężają, bo nie jesteśmy nawykli do tych ruchów: można się zatem łatwo przekonać, że gra ta w małym tylko stopniu wpływa zbawiennie na zdrowie i działalność ciała.
 „Gra w piłkę „w trójkąt“ jest znów ograniczona szczupłością przestrzeni i bardzo niedogodna z powodu kształtu trójkątnego, natęża więc za nadto gracza, bo jasną jest rzeczą, że w krótkich biegach człowiek się bardziej nuży. Dalej z powodu potrójnej kolei podbijania i odbijania wzrok się bardzo natęża i osłabia, ale też skutkiem szybkiego kręcenia głową, występuje rychło zawrót głowy.
 „Trzecie odmiana nazywa się „il parietario“; wykreśla się linię graniczną, skąd się gra przed murem, aby piłka nie mogła uciec; ponieważ jednak ta gra z powodu ciągłego biegania zanadto podnieca i zbyt nuży częstem szukaniem, jest odpowiedniejsza dla wieśniaków nawykłych do takich natężających zabaw.