Strona:PL É Richebourg Dwie matki.djvu/165

radością, było doniesienie o przybyciu na świat syna w zamku Coulange, w liście ptsanym przez szanowną matkę pani margrabiny“.
 „Wiadomo zapewne pani margrabinie, jak czule kochała swego bratanka... ostatniego potomka, wielkiego rodu de Coulange... Martwiła się ustawicznie jego chorobą. Urodziny syna młodego hrabiego de Coulange, pocieszyły ją cokolwiek w ciężkim smutku. — Jestem z domu margrabiów de Coulange — rzekła do mnie księżna, iście z młodzieńczym zapałem. Nie posiadam się też z radości, dowiadując się przed śmiercią, że nasz ród starożytny nie wygaśnie, że wypuścił on nową latorośl! — Może też przeczuwała, że dni jej już są policzone. Zaraz nazajutrz kazała mi sporządzić kodycyl do testamentu, w którym ustanowiła margrabiego de Coulange swoim jeneralnym spadkobiercą“.
 „Księżna pani zapisała w owym kodycylu, swojemu wnukowi Eugenjuszowi, Karolowi, hrabiemu de Coulange: 1) Kapitał pięciukroć sto tysięcy franków; 2) Klucz prześliczny Atlier, oszacowany na dwa miljony franków, z którego dochody pobierać będzie spadkobierca, doszedłszy do wieku lat dwudziestu“.
 „Spadek po księżnej de Chesnel-Tanguy, dochodzi do dziesięciu miljonów; prócz pół miljona franków, rozmaitych zapisów dla służby i towarzystw dobroczynnych, do których za życia należała“.
 W końcu listu notarjusza, były serdeczne życzenia, aby margrabia odzyskał zdrowie jak najrychlej; wyrazy poważania dla Matyldy i ofiarowanie nadal margrabiostwu, swoich usług, jak też zapewnienie o jego niezmordowanej gorliwości, w spełnieniu ich rozkazów, jeżeliby raczyli go niemi zaszczycić.
 Sosten i jego matka tryumfowali na całej linji. Urzeczywistniało się ich najśmielsze marzenie. Radość nie miała też granic. Dochodziło prawie do szału. Byli po prostu olśnieni.
 — Czyś nareszcie zrozumiała? — rzekła do córki pani de Perny. — Nosisz jedno z najpiękniejszych nazwisk we Francji, a od dziś posiądziesz i majątek odpowiedni do stanowiska, które zajmiesz w społeczeństwie... Niewdzięczna... oto cośmy