Strona:PL É Richebourg Dwie matki.djvu/359

 — Na ramieniu pańskiej żony....
 — Co trzymam w prawej dłoni?
 — Fotografję małego Genia.
 — Wszak kochasz pani bardzo tego chłopca?
 — Całem sercem!
 — Co odczuwasz pani dla niego?
 — Najgorętszą miłość macierzyńską.
 — Zdaje mi się, że rai się śni to wszystko! — szepnęła Melanja osłupiała.
 — Strzeliło mi coś do głowy bąknął Morlot półgłosem.
 — Cóż takiego?
 — Zaraz zobaczysz.... Napadła mnie iście kobieca ciekawość. Chcę, żeby nam powiedziała Gabryela, co się dzieje w tej chwili w pałacu Coulange.
 — Ktoby cię słyszał mężusiu, posądziłby po prostu o nagłe pomięszanie zmysłów.
 — Przypuszczasz więc żoneczko, że mówię to li na żarty?
 — Naturalnie... chcesz bowiem rzeczy niemożliwych.
 — No! no! — przekonamy się o tem natychmiast.
 — Co ja wciskam w pani dłoń? — stanął znowu tuż obok śpiącej.
 — Fotografję dziecka.
 — Chcesz się pani przenieść na ulicę Babilońską?
 — Już tam jestem.
 — Widzisz pani pałac margrabiów de Coulange?
 — Widzę....
 — Możesz wejść do środka?....
 — Brama i drzwi pozamykane....
 — Nie widzisz pani zatem, co się dzieje w pałacu?
 Po chwili milczenia odpowiedziała śpiąca:
 — Jestem tam i.... widzę....
 — Kogoż pani widzi?
 — Małego Genia.
 — Co robi?....
 — Leży rozebrany w łóżeczku i śpi....