Strona:PL É Richebourg Dwie matki.djvu/360

 — Jest kto przy nim?
 — Nie ma nikogo.... Obok w drugim pokoju, siedzi i czyta przy lampie jego ochmistrzyni.
 — A czy widzisz pani i dziewczynkę?
 — Widzę... Leży i ona, ale jeszcze nie śpi, tylko rozmawia z swoją nauczycielką.
 — Słyszysz ją pani?
 — Widzę, ale słów nie słyszę...
 — Postaraj się pani zobaczyć margrabiego.
 — Nie znam go wcale, więc i nie mogę widzieć.
 — Znasz pani jednak margrabinę?...
 — Widziałam ją tylko dwa razy.
 — Powinnaś ją zatem pani rozpoznać i zobaczyć, jeżeli nie wyszła z pałacu.
 — Jest w pokoju, od którego wszystkie drzwi są szczelnie pozamykane. Przy niej stoi jakiś człowiek.
 — Zapewne mąż?
 — Nie... musi on być rzemieślnikiem... Tak... czeladnik ślusarski... Oh! to coś niezwykłego...
 — Cóż się tam dzieje? — podchwycił Morlot skwapliwie.
 — W kominku stoi piecyk z węglami rozrzażonemi. Ślusarz zalutowuje wierzch od metalowej szkatułeczki.
 — Na prawdę, że to jest uderzającem! — mruknął Morlot.
 — Ty wierzysz więc, że Gabryeli nie śni się, tylko widzi to wszystko na jawie? — spytała żona.
 — Nie wiem właściwie, i nie rozumiem niczego... Nie podpada jednak wątpliwości, że wtedy nie omyliła się, widząc wchodzącego do nas twego krewniaka, i wysypującego na stół pieniądze.
 — Oh! nie wiem doprawdy, co mam o tem myśleć — szepnęła Melanja... — Takie to rzeczy nadzwyczajne!....
 — Rzeczywiście, — Morlot potwierdził. — Nie dziw też, że tak się wszyscy obecnie zajmują magnetyzmem. Dawniej