Strona:PL É Richebourg Dwie matki.djvu/65

nia niektóre papiery na biórku. Podniósł głowę nareszcie, potrząsając nią znacząco.
 — I cóż panie Blaireau? — spytał Sosten.
 — Pytaj wyraźniej mój młody panie.
 — Czy chcesz mi pan usłużyć? Mogęż liczyć na twoją pomoc w tej sprawie?
 — Zobaczymy mój młody panie... Dotąd nie wiem nic jeszcze... Czy wiesz pan, że to, co mi proponujesz, przedstawia trudności prawie nie do pokonania?... Że już nie wspomnę o niesłychanem niebezpieczeństwie, na które trzeba by się narazić w danym razie.
 — Pojmuję to... jednakże...
 — Rozumiem... Kiedyż ma nastąpić rozwiązanie u pańskiej siostry?
 Blaireau miał ciągle na ustach uśmiech szyderski.
 — Najpóźniej od dziś za pięć miesięcy.
 — Termin dość oddalony... jest czas rozpatrzeć się dokładnie w położeniu.
 — Kiedy mąż odjechał?
 — Przed dwoma miesiącami.
 — Dwa miesiące przed, dwa po odjeździe.... a pięć.... mamy dziewięć jak obszył... Dobrześ pan obrachował...
 — Czy pańska siostra bardzo majętna?
 — Jak obecnie... średnio.
 — A więc cały majątek należy do męża?
 — Nieinaczej.
 Blaireau zmarszczył czoło nieznacznie.
 — No! nie każdemu jest danem posiadanie miljonów — rzekł sucho. Spodziewam się jednak mój młody panie, żeś się nie puścił lekkomyślnie, na tak niebezpieczna spekulację; nie obrachowawszy z góry, ile ona może kosztować, zanim ją się doprowadzi szczęśliwie do skutku?
 — Naturalnie żem się nad tem zastanowił.
 — Oszacowawszy ją, na?...
 — Sądzę, że z dwudziestoma tysiącami franków....
 — Na początek... na początek... mój młody panie — dodał Blaireau, mrugając silnie lewem okiem.